50/50

50/50 werkt rond extreme en spectaculaire expressie, maar dan meer als een fysieke praktijk, dan door psychologische motivaties. Bewegingen afgeleid van situaties met duidelijke codes, zoals een rockconcert, een opera of een circusnummer, worden verwerkt tot ze een soort vervormde expressiviteit verkrijgen. Het lijkt eerder om affecten dan om emoties te gaan, alleen weet niemand hoe affecten eruitziet.

Ondanks het feit dat manifesten tot het verleden behoren, volgt er hier nog eentje.

JA-MANIFEST

Ja tegen een nieuwe definitie van virtuositeit
Ja tegen ‘uitvinding’ (hoe onmogelijk ook)
Ja tegen het conceptualiseren van ervaring, affecten en gevoelens
Ja tegen materialiteit en lichamelijke praktijken
Ja tegen expressie
Ja tegen het ont-namen, decoderen en hercoderen van expressie
Ja tegen niet-herkenning, niet-gelijkenis
Ja tegen nonsens en onlogica
Ja tegen organiserende principes, veeleer dan vastgelegde logische systemen
Ja tegen het verplaatsen van het ‘duidelijke concept’ achter de eigenlijk voorstelling
Ja tegen methodologie en procedures
Ja tegen redigeren en animeren
Ja tegen stijl als een resultaat van procedure en specificiteit van een voorstel (waarmee we bedoelen dat elk voorstel een andere ‘stijl’ of specificiteit heeft, en in die betekenis het werk dus niet als essentialistisch beschouwd kan worden)
Ja tegen veelheid, verschil en samenleven.

Première in 2004 bij Mousonturm, Frankfurt