The Artificial Nature Project

Uit de volgende vragen komt in The Artificial Nature Project een nieuwe ontmoeting tussen menselijke en niet-menselijke uitvoerders te voorschijn.

Wat betekent het om een choreografie te maken voor materialen, dus waarin menselijke beweging niet langer het middelpunt van de aandacht is?

Hoe kun je je richten tot de kracht van dingen, materialen, objecten en materie als iets wat de mensen opvolgt?

Wat is de relatie tussen de bezielde en de onbezielde wereld?

Het resultaat is een voorstelling die letterlijk met dingen gooit. Materialen vliegen door de lucht en creëren zo een landschap dat zichzelf continu transformeert. Doorheen de voorstelling verandert het uitzicht aanhoudend: een rustige, contemplatieve site kan veranderen in een energetische chaos van dingen die de ruimte in worden gekatapulteerd. Of een vloedgolf wordt een storm van confetti die door de lucht en over het podium wervelt. Het podium raakt bedekt met en doorkruist door verscheidene voorwerpen en ruwe materialen, die een rampzalige rommel van kleine, dikke, lichte, grote, zware, dunne, breekbare en robuuste dingen voortbrengen. De materialen worden in beweging gebracht door dansers, die op die manier een lichaam samenstellen dat niet langer van menselijk vlees en bloed is gemaakt, maar veeleer van een drijvende, vliegende massa. De choreografie die daaruit voortkomt, wordt deels uitgevoerd door menselijke, deels door niet-menselijke, in beweging gebrachte performers. De beweging muteert het uiterlijk en de perceptie van die materialen tot veel verschillende vormen: van een abstracte sculptuur over een zwerm dieren tot een zandstorm die de mensen die erin vast komen te zitten, overweldigt. Het ene beeld vervangt het andere, en verandert zo heel snel onze perceptie van een glitterend landschap.

Première in 2012 bij PACT Zollverein, Essen

Texts & interviews

The Artificial Nature Project – Interview with Mette Ingvartsen
The Artificial Nature Project – Or how to make choreography for nonhuman performers